Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 159]

Eric Marloux
De dagen van liefde

wij weten niet welke herfst onze vruchten zal dragen
wij kennen de wegen niet van de oogst:
met onze handen van donker tasten wij
in het duister, wij kennen de formules van de nacht
wij meten de nacht aan ons verlangen
wij tasten een schaduw, een omtrek
onderaards de waterlopen van het hart
in onze handen onherkenbaar
het landschap der liefde: verdord
onder de schaduwloze zon van het denken
en dieper nog is het land onvruchtbaar.
wij tasten in het duister
we tasten een vage glimlach af
een ondiepe belofte van water
zoekende naar de bronnen, grond
van geboorte, reizende langs de oevers
en wij denken daarbij een richting, een
huis in de avond. maar eindeloos
is het water, onze handen
twee onbewoonde eilanden
zorgvuldig in kaart gebracht, maar
daarom niet minder eenzaam.
mismoedig en ongelovig
reizende om de dood te ontgaan
kruisen wij het spoor van de oogst:
over de brug van twee ogen geleund
geloven we water te zien in de diepte
de kleine irrigatiewerken der liefde
te voelen in onze handen
wij horen het graan rijpen in de voren
de stem der dagen
de oogst van de dagen van liefde.