Ontmoeting. Jaargang 13

[p. 97]

Jan D. Plenter
De straat

Men kan natuurlijk zeggen,
dat een straat een straat is:
een pad werd weg
een weg werd straat;
dat een straat een straat is:
op de vulcaan aarde
op de aarde steenslag
op de steenslag asfalt;
dat een straat een straat is:
onder het overal van de hemel
en het ginderheen der wolken
het zeer bepaalde onbepaalde
ergensheen van de straat.
En zo zevenmaal.
Dan heeft men zevenmaal gelijk
en krijgt de achtste keer
cadeau.

Ook kan men wel vertellen,
dat een straat geen straat is,
maar het planimetrisch voortgaan
door de multidimensionaliteit;
dat een straat geen straat is,
maar het ontsnellen
aan het onheil uit de afgrond
naar Jeruzalem;
dat een straat geen straat is.
maar de bonkende inspanning
van een lavastroom aan stenen
de heelalreus der geschiedenis
bij te houden.
En zo zevenmaal.
Dan krijgt men zevenmaal gelijk
en de werkelijkheid der straat
cadeau.

Want de straat is wel:
tussen twee huizenrijen

[p. 98]

 

de mogelijkheid der mensen

 

een straatje om te gaan

 

en dan weer thuis te keren.

 

maar meer nog:

 

tussen hoogtestrepen

 

van verlaten wonen

 

het hijgend voortgaan

 

in de lengte

 

naar de einder.