Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 279]

Peter Berghe
Voor Didi

treinvertrek is wegsterven
van de tijdsklop
van het hart

het perron drijft af
naar de uitgang
gevoelloze voeten
vinden het trottoir

en kou in de tram
snijdt stukken
uit de herinnering

het donker sluipt
langs de huizengreppel
naar voren
en de rust bevriest
op mijn voorhoofd

waarom ben ik alleen
gevangen in mijn long

jouw lach valt koud
op de rug van mijn echo