Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 225]

Inge Lievaart
Speelruimte

Laat mij nog spelen
op het plein der verbeelding
vol monden van straten
uit omringende stad

de dieren worden rustig
onder hun namen
het oog van de duif blikt tevreden
een lachende kinderstem
knikkert met tranen
wit in de tulpenboom
ontbloeit het geduld
en hoor hoe de hartsvogel
soms opeens uit verbazing
de breekbaarste toonladder
zet tot ver buiten het licht

gaan wij nu samen
kom met mij mede
nog is er speelruimte
onder Gods blik