Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 213]

M.H. Rijnsburger

ik neem langzaam de draad op
die ik welbewust had laten schieten
ik dacht
wat voor zin heeft het gedichten te schrijven
wat niemand het alleen zijn
van het voorhoofd wist
en wat voor zin heeft het verward te raken
in het struikgewas van een gecultiveerde twijfel

misschien had ik wel gelijk
maar diep in mij, diep in mij
leeft toch de hoop dat God
mijn snaren weer bespelen zal
met de melodie geloof

aarzelend begin ik te zoeken
of ik tussen de dure wissels op de toekomst
en de formulieren om een dode aan te geven
nog een levend woord kan vinden
een woord blauw als de lentehemel
licht als libellen boven een avondmeer
en levend als het levende water van een bergbeek

ik wacht tot ik een vers kan schrijven
zonder het persoonlijk voornaamwoordje ik
een vers van slechts drie letters: GOD.