Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 79]

Constant Labruyère
Nevel

een witte nacht de dingen
zijn spaarzaam in hun vrede
als vogels stemmen uitschuivend
over de stilte

langzaam lopen op wegen
van geluk dat in tranen
neersijpelt van donkere bomen
o een stem te vinden
om te zwijgen

schepen varen spoorloos door
het heelal ergens praten
dieren in hun slaap een
vogel een telegram
vliegt van hier naar daar

rustig zijn

en rustig zijn droomwebben weven
ver van alle vrezen, alle hopen
en denken alles is maar even
en zonder haast voetstappen lopen
over de lanen van dit stille leven.