Ontmoeting. Jaargang 10

[p. 67]

C. Vermeer
Grafmonument

Het woord dat verklonk
left in de hallen
zijn eenzame pronk
van aan de dood vervallen
geboorte.

Op de tombe gestrekt

vouwt het de versteende handen
tot een klankloos gebed,
een machteloze offerande
op het altaar van zijn roem,
vastgeklemd aan de dood.

God, zie zijn nood,
red het uit zijn doem;
laat uw bliksem het vuur
in zijn verstening ontsteken,
laat het puur
worden tot uw teken
en boven klank en duur
eindelijk spreken.