Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 373]

A. Sterveen
Fragment

Wakker geschud voel ik de koude dag.
Ik zie de lange bladeren zacht
maar met uiterste inspanning trillen,
of ze iets willen
dat niet door kan gaan.
Vóór mij 't meedogenloos geblink
van water, dat in 't karrespoor bleef staan.
En langzaam aan, onder het overwicht
van de kastanjes, raak ik vreemd beklemd.
Rillend van onvoldaanheid ga ik heen,
schoorvoetend, de teleurstelling op mijn gezicht.
Meer dan ooit aan het Leven vreemd.