Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 281]

Gerard van Hulst

ik ben een danser
maar ik weet
de maat niet meer

ik ben een speler
maar ik ben
mijn rol vergeten

ik ken alleen nog maar
de slotzin
van de angst

in mij brandt
een onbeschrijfelijke haat
tegen de mensen
en tegen alles
wat bestaat
het hele leven
is ontluisterd

en ik
ik ben een speler
op een leeg toneel

ik ben een danser
die alleen
nog kruipen kan