Ontmoeting. Jaargang 8

[p. 262]

Roel Houwink
Voor het inslapen

wie zal mij roepen
morgenvroeg
zal het de dood zijn
of een nieuwe dag
die ik misschien nog leven mag

zal ik het kraaien
van de hanen horen
of zal ik wentlend
in benauwde dromen
het donker ingaan van een
blinde nacht

zal door mijn venster
breed het zonlicht stromen
of zal het niets mij
in zijn schoot bewaren
en mij herbaren
aan de dood

o leven liefelijk
o leven broos en ongeborgen
als najaarsblaadren op
voortsnellend water
wegijlend op de sprakeloze tijd
waar zal het landen
waar o waar

ik moet de ogen sluiten
en mij toevertrouwen
ik kan niet anders
dan mijn handen vouwen
en scheep gaan
dapper scheep gaan op de
oceaan
van uw erbarmen

[p. 263]

 

en zeggen dit

 

neen heer gij kunt niet menen

 

dat deze nacht

 

het eeuwig einde is

 

en nimmermeer uw zon

 

zal dagen

 

voor mijn nog onverzade ogen

 

en nimmermeer uw woord

 

zal voeden mogen

 

't ondelgbaar heimwee

 

van dit hart

 

naar u