Ontmoeting. Jaargang 7

[p. 163]

C. Vermeer
In weerloosheid

In weerloosheid van tranen schreit
mijn hart de weelde van uw komen;
Gij hebt mij gans en al genomen
en uit mijzelf mij uitgeleid.

De dagen liggen bar en naakt
en als een rauwe wonde open;
maar in hun licht voel ik mij lopen
een nieuw, vreemd wezen, aangeraakt

door 't blank verwachten van uw pijn
die als een zeegning mij zal kennen;
ik laat mij duizlend door U schennen
en zal in U in vrede zijn.