Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 447]

Anna Mertens
Breekt de lamp....

Breekt de lamp in scherven,
Ligt het licht in het stof als dood.
Als de wolk vliedt, moet sterven
Al de pracht, die de regenboog bood.
Is de luit gebroken,
Aan haar lied wordt niet meer gedacht.
Heeft de mond gesproken,
't Liefdewoord wordt niet meer verwacht.

Als muziek en luister
Niet de lamp en de luit overleeft,
Stijgt geen echo uit 't duister
Van 't hart, als de geest niet meer leeft.
Geen stem dan het klagen
Van de wind door vervallen woon,
Of dat golven dragen
Voor de wilde zee en haar doôn.

Als twee harten beminnen,
Liefde ontvlucht eerst het welgebouwd nest,
't Zwakke blijft alleen en
Draagt leed om zijn povere rest.
O liefde in uw wenen
Zuchtend: ‘Broos is hier alles en kaf’,
Wat wendt gij u henen
Naar 't brooste, ach, uw wieg, huis en graf?

Zijn onrust zal u wiegen
Als de storm hoog de raven wiegt,
U zal rede bedriegen,
Gelijk zon uit een winterlucht liegt.
Heel uw nest moet vervallen
En uw adelaarshorst laat u naakt,
Een belaching voor allen,
Als het blad valt en winter genaakt.

Vertaling van: When the lamp is shattered, van P.B. Shelly (1792-1822)