Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 292]

Inge Lievaart
Adam en Eva in het paradijs

Ik denk:

zij zag het leven in de boom bewegen
en Adam zag zij door dit leven heen;
er was geen afstand, alles kwam hun tegen;
elk was zichzelf en het was alles één.

Hij riep haar, en zij was alreeds gekomen,
nog voor de woorden zongen uit zijn mond,
had zij zijn stem al in haar hart vernomen,
en wist, dat zij eenzelfde antwoord vond.

Het licht omscheen hen en het scheen naar buiten
in goudig vlammen spelend door hun huid,
want al, wat in hen was, sprak uit hen,
zij straalden liefde, enkel liefde uit.

En God was bij hen en Hij vlocht zijn spreken
saâm met de stilte, als de wind ontweek;
zij stroomden naar Hem uit, twee klare beken
waardoor het zonlicht van Zijn zegen streek.