Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 242]

C. Vermeer
Pinksterkerk

Draag om je mond het woordloos puur
herdenken door de schrille dagen
van toen we in een voorwerelds vuur
boven aards staamlen uitgedragen,
ontvlamden tot het grensloos woord,
waaiende vonkenstroom van talen,
gedreven tot een maatloos voort-
stuivend hemelwijd verhalen.

Draag om je mond gedachtenis
en wetenschap van verre tijden
waarvan ons groot verwachten is
ontsprongen tot de vuurbereide
sterrenguirlanden langs 't gewelf
der nachtlijke eenzaamheid geslingerd,
rijpende trossen, tot God Zelf
ze oogst van zijn geschonden wingerd.

Krommen de eeuwen zich tot ring,
't herdenken reikt naar worden over;
en om je mond de herinnering
wordt tot een spreken voortgeschoven:
de sterren reien zich tot lied
en vallen zingend in Gods handen,
woordvonken uit het windgebied
waar wij opnieuw tot spreken branden.