Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 165]

Okke Jager
Bar-timeüs

Eens zetten zij - hij wist niet meer:
God of zijn vader - hem hier neer.
Het leven schoof hem aan de kant.
Hij ving het in zijn holle hand.
Hij voelde 't groeien van zijn kracht,
Zijn oog keek gróter in de nacht -
De donkre muur bleef voor zijn oog
In 'n kleiner wereld even hoog.
Zijn ziel liep tastend door zijn bloed:
Een wilde, afgedamde vloed...
Vaak trok een stoet van vreugde of smart
Vlak langs zijn oor voorbij zijn hart.
Maar na een helle kinderlach
Wist hij met-één: Dit is de dag.
Alle geluid van dit moment
Werd door een diepe droom herkend.
Het liep in één stroom naar zijn oor
Dat tot een trechter werd waardoor
De vreugd van heel een volk zijn ziel
Sterk als een storm naar binnen viel.
En zalig was hij die niet zag,
Maar in geloof voor Jezus lag.

Een hand trok hem uit nacht en stof.
En 't eerste wat zijn ogen trof
Was 't oog van Jezus, waarin wijd
Gods wereld voor hem uitgespreid. -
En telkens als een dag begon
Zag hij eerbiedig naar de zon:
Mijn ogen zijn verankerd in
Zijn blik bij ieder nieuw begin.