Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 163]

Jan G. van Straaten
Goede vaart

't Schip vaart op ster en hope
door het ontzag'lijk ruim,
het lacht zijn wangen open
met witte pluimen schuim,

het ziet uit ankerogen
over de wijde zee,
in eeuwigheid bewogen,
naar havenrust en reê.

Er is een durend rukken
naar diepten zwart en koud,
maar 't voelt zich opwaarts drukken
tot steeds vernieuwd behoud.

Er kreunen donk're dieren
onder de wank'le voet,
maar blanke vogels zwieren
hoog mee in overvloed.

En blijft de wind soms tegen
en raakt het overstag,
't gaat voort op hoop van zegen
bij 't klappen van de vlag.

Soms moet het anker vallen
in zicht der veil'ge kust,
dan maakt de zee aan allen
haar angsten wel bewust.

Maar 't schip verduurt ontzetting,
want 't water is zijn thuis:
pal staat de sterke ketting
geschalmd aan 't ankerkruis...!

Wel ieder schip moet varen
op koers van hoop en ster,
dan telt geen duur van jaren,
geen havenlicht is ver!