Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 162]

Inge Lievaart
Het spel gestoord

‘De boom die wordt al dikker’, al te lang
was dit mijn spelrefrein, was dit mijn zang.

Zo gaat dat als men steeds zichzelf ontmoet
en hand in hand ontstaat de lange stoet.

die slingert om en om het dunne ik
en kring na kring groeit aan de boom, wordt dik.

Wel zongen wij het lied op kinderwijs,
maar met een drift, bereid tot elke prijs,

gesloten voor de stem, die riep naar huis,
er was alleen de boom en zijn geruis,

er was alleen de boom, dat dikker ik, -
in 't hart daarvan de angst: ik stik, ik stik.

Doch rondom ging het zingen van het koor:
‘De boom die wordt al dikker’ al maar door. -

Totdat werd hand na hand, vast ingehaakt,
met strengheid, en toch teder, losgemaakt.

Nu wordt de boom al dunner en het lied,
dat daarvan zingt, is zo luidruchtig niet.

Maar wat er over is ten laatsten snik,
dat arme, dunne en gebroken ik,

dat zet de Heer opnieuw in 't Paradijs!
‘De boom die wordt al dunner,’ luidt de wijs.