Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 83]

J.A. Rispens
Enkele kwatrijnen

Het is de tijd van 't bloeien der jasmijn,
De roerloze avondlucht is kristallijn;
Van geur vervuld de tuin in 't schemerdonker,
Als van herinnering de harten zijn.

Voor 't moede avondzonlicht in de blaân
Zocht ge eertijds woorden, bitter onvoldaan:
't Was nog geen tijd - nú komen ze opwaarts wellen,
Nu de avond zelf is door uw ziel gegaan.

‘De wereld heeft de zin, die gij haar geeft,
Zoek elders niet, wat in u zelve leeft!’,
Zegt ge, maar weet: de wereld kan bewegen
Alleen wie buiten zich een steunpunt heeft.

O pijn, die dagelijks het hart doorkerft,
Omdat het een onmisbaar wezen derft -
Nooit peilen dieper wij de zin des levens,
Dan als de levensvreugde in ons sterft.

Een smart, die nimmer in de ziel verteert:
Dat het je dierbaar aanzijn steeds ontbeert -
Draad van gemeenschap, tussen ons gespannen,
Die op herdenkens ademtocht vibreert.

Zie 't leven in zijn phasen langs u gaan:
't Fonkelt als morgendroppen in de blaân,
't Vlamt 's middags in de eike- en beukebossen
En kwijnt als mijmering in de avondlaan.

[p. 84]

Afb. 1