Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 31]

Hans Barendregt
De schaatsenrijder

Naar huis, langs een grauwspiegelende vloer,
snelt hij met wiegend-lange streken voort,
een diep-gebogen schim, die samenspoort
met zijn zwart spiegelbeeld: eeuwig retour.

Zo, kobold onder luchten parelmoer,
zich haastend naar de fuik der nachtepoort,
ijlt hij met wiegend-lange streken voort
naar huis, langs een meespiegelende vloer.

Zijn ogen turen met een stralend licht
diep in de nacht naar 't einde van de weg,
zijn voeten schaven aan de lange reis;

de dood en 't leven scheidt een dun vlak ijs,
maar naar zijn komst wordt uitgezien ver weg:
diep in de nacht is 't huis en 't straalt van licht.