Ontmoeting. Jaargang 5

[p. 4]

Hieke Maria de Jong
Herfst

Een spinneweb hangt in het hout,
dat is het fijne, zilveren rad,
waarmee de uren ons snel over
de zwanezangen van het lover
besturen naar de winterstad.
Dat maakt me stikkens toe benauwd.
O mist, o doffe grijze pijn.
Waarom toch ben ik geen prinses
of nog liever een bedelares
maar slechts dat, wat ik schijn te zijn?
Ik ben alweer zo lang vergeten,
dat ik een groot geluk eens had
met niets dan het eenvoudig weten,
dat ik eeuwig mezelf bezat.