Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 490]

Anna Mertens
Toen gij kwaamt uit het heilig land^*)

‘Toen gij kwaamt uit het heilig land
van Walsingham,
Hebt gij nimmer mijn lief ontmoet,
Die de weg langs kwam?’

‘Hoe ken ik uw zoetelief?
'k Zag zo menigeen,
Toen ik ging naar het heilig land,
Die kwam en verdween?’

‘Zij is niet donker, niet licht,
Maar als de heemlen zoet.
Niemand heeft een gestalte zo schoon
Ooit op aarde ontmoet.’

‘Zulk ene zag ik wel, heer,
Met een engelgezicht.
'n Koningin scheen ze mij en een nimf,
Door haar gratie en gang zo licht.’

‘Ze liet mij in eenzaamheid staan,
Onbekend en alleen,
Die eens met mij medeging
En mij liefhad als geen.’

‘Waarom laat ze u in eenzaamheid staan
En gaat een ander pad,
Die u eenmaal liefhad als geen,
En haar vreugde in u had?’

*) Vertaling. As ye came from the Holy Land. Sir Walter Raleigh (± 1552-1618)

[p. 491]

 

‘Heel mijn jeugd heb ik hear bemind,

 

Maar nu ben ik oud, zo ge ziet.

 

Liefde mint de gevallen vrucht

 

Van de dorre boom niet.

 

 

 

Weet, de Liefde is een zorgloos kind,

 

Die beloften vergeet,

 

Daar zij blind is of doof, naar haar wil,

 

En van trouw nimmer weet.

 

 

 

Haar begeerte is geen duurzaam goed,

 

Doch onzeker van wil,

 

Die met diepte van wanhoop men wint

 

En verliest om een gril.’

 

 

 

‘Zo is waarlijk de liefde der vrouw,

 

Of het woord Liefde onteerd.

 

In haar plaats heeft men meen'ge lust,

 

Menig kinderverlangen geëerd.

 

 

 

Ware liefde is een vuur, dat niet dooft,

 

In het hart immer brandend,

 

Nimmer zwak, nimmer oud, nimmer dood,

 

Nimmermeer verandrend...’