Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 292]

W.S. Noordhout
Wilhelmus

Vreemde ontroering om het oude lied,
hoe het een volk met vaste stemmen zingt,
hoe diep het in het eigen hart zich dringt.
Door tranen heen wordt 't oog weer helder, ziet

de sterren van Gods wege bij ons staan
de zware wegen door Zijn hand bepaald
en naar Zijn einder open. Dieper haalt
het hart dan adem en de handen gaan

de dagelijkse arbeid nieuw beginnen,
niet hopend en niet dromend maar bewust
van deze opdracht: in gerechtigheid.

Men moet Hem altijd loven en beminnen
Hem, die ons vasthoudt, die ons in Zijn rust
als 't hier gedaan is, veilig binnenleidt.