Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 203]

Mischa S. van den Bosch
Red mijn ziel

Er bloeiden anjers tussen slaap en dromen,
daarachter sloot je lach elk denken toe.
Ik heb de bloemen en je lach genomen
en naast mijn mond gelegd, want ik was moe.

Des morgens, bij het eerst en vreemd ontwaken,
herwin ik mijn gedachten van de dood -
van dromen spreekt het gladgebleven laken,
dat koel is aan mijn hart; koel aan mijn schoot.

Nog blijven anjers rood en roder bloeien,
waar ik mijzelf in spiegelglas ontmoet.
Gedachten gaan tot morseschrift vergroeien -
wild stuwen seinen door mijn bruisend bloed.

Nog rekt de dag dit ongewild reces -
weer seint mijn hart een dringend s.o.s.