Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 133]

C.J. Nobel
Kerstmis

Wij hebben lang op U gewacht,
wel viermaal duizend jaren;
en nog komt Gij zo onverwacht
in dezen laten winternacht
Uzelf ons openbaren.

Wij dachten dat Gij komen zoudt
in vorstelijken luister;
nu woont Gij in een stal van hout,
aan os en ezel wel vertrouwd,
maar armelijk en duister.

Wij hadden een paleis gezocht
aan 't knooppunt aller wegen;
wij vinden, na de laatste bocht,
een beestenwoning, klam van vocht,
zeer achteraf gelegen.

Wij meenden... ach, genadig Kind,
wil het ons maar vergeven;
wij zijn altijd zo dwaas gezind.
Zo zeer door onzen waan verblind
en vreemd van U gebleven.

Maar 't scheen ons ook, en schijnt ons nog
zo tegen alle rede,
dat Gij U in een voedertrog
wilt thuis gevoelen, Gij, die toch
van ons zijt aangebeden.

[p. 134]

 

O Heer, vergeef ons onbegrip.

 

Maak onzen waan te schande;

 

opdat Uw stal, opdat Uw krib

 

ons niet verkere in de klip

 

waarop ons schip zou stranden.

 

 

 

Doe ons, achter den poovren schijn,

 

het rijke wezen kennen;

 

opdat wij zeer ootmoedig zijn,

 

en 't ondoorgrondelijk heilgeheim

 

ons nederig gewennen.