Ontmoeting. Jaargang 2

[p. 83]

D.I. Bouman-Eringa
De beek

Drupp'lend uit mossen werd
de beek van mijn liefde geboren,
de oogglans van jou, schuw hert,
ging in zijn spieg'ling verloren.

Langs rotsen van graniet
spring ik, uit steen kom ik wellen.
Wees in mij ritselend riet,
wees de vis en de blauwe libellen.

Duik in mij neer met een boog,
zwem in mijn glinsterend nat,
spring als dolfijn omboog,
dat driftig schuim je bespat.

Wanneer ik als trage gracht
tussen bochtige kaden mij winde,
beschaduw mij even zacht,
als 't lommer van de linde.

Mijn stromen gaan krachtig en recht
waar zij naad'ren de grijsrode steden,
wees fors als het schip, welks plecht
klievend mij heeft doorsneden,

tot ik achter mij laat de landen;
wees de zee, in wier machtige deinen,
voorbij de laatste stranden
al mijn wateren zullen verdwijnen.