Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 329]

Anthonie Stolk
Pandrosune

Driemaal heeft mij Anthístenès gevraagd.
Driemaal heb ik geweigerd, daar het mij
steeds voorkwam, dat het beter was om vrij
te zijn en door geen huw'lijksband geplaagd.

Anthístenès wordt oud. Zijn grondbezit
zal op geen zoon of kleinzoon overgaan.
En aan zijn sterfbed zal geen dochter staan,
met in haar hand zijn hand, zo marmer-wit.

Maar bij het witte marmer van zijn graf
leg ik, Pandrósunè, een rode roos;
uit vriendschap, want mijn liefde is zo broos
en kort van duur, dat ik haar niemand gaf.