Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 252]

Jaap Das
Metamorphosis

Het wielspoor in de straten
weerkaatst het late licht.
Het dorp ligt al verlaten,
alle deuren zijn dicht.

In blinde vensters glimt er
geelwitte westerglans;
een blanke bleekte klimt er
van 't oosten aan den trans.

Buiten liggen de landen
te wachten op den nacht.
Nu vallen alle banden.
Nu komt waarop ik wacht.

Nu zwijgen alle vragen,
verstrakt wat was verward.
Dit zijn de laatste slagen
van mijn bezwijkend hart.

Een mild gestadig sneeuwen
kust mijn verkild gezicht;
een fijne kou vouwt streelend
zich om mijn handen dicht.

IJl stijgende, verdwijnend
van hier zal ik stilaan
vervriezen en doorschijnend
tusschen de sterren staan.