Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 197]

Anna Mertens
Portret

Zoo weerloos en toegankelijk
Dit jong en ongerept gelaat
Waarnaar mijn zwijgend schreien gaat;
Hoe teer en hoe vergankelijk
Het waas, dat over dit gezicht
Gelijk aan dauw op bloemen ligt.

Ik weet, dit beeld staat tusschen twee.
't Een slechts op ander beeld aanschouwd:
Het kind met haren van bleek goud
En donker oog - God speelt er mee -
En 't ander, dat ik leven zag
In trotsche stilte en trotsche lach.

Zoo weerbaar, ontoegankelijk
Dit jong hoogmoedig aangezicht
Waarover zelfde puurheid ligt,
Bewaakt nu; onontvankelijk
Dan soms in oogwenk on-bewaakt
Waarop de man aan 't kind-zijn raakt.

Kind, dat ik nimmer heb gekend,
Dat aan zijn moeder zwijgend leunt,
Die trotsch zijn teedre schoonheid steunt
In ernst de wereld toegewend,
Mensch, die mijn liefde hebt gezien,
Vind ik uw wezen hier misschien

Weerloos en zeer toegankelijk
In 't jong en ongerept gelaat
Waarnaar mijn groot verlangen gaat
Van liefde zoo afhankelijk;
Dit teeder en dit kwetsbaar hart
Gesloten nu - om welke smart?