Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 145]

[Ontmoeting 1947, nummer 5]

Peter v.d. Braken
Doode handen

Zij hebben altijd, grof en hard,
den dansenden ploeg gekeerd!
Het land gescheurd in vóór en part
en zich te vouwen geleerd.

Zij hebben den slapenden korrel gezaaid,
ten avond de vuren gedoofd!
En duizende heete halmen gemaaid
en leeg den bongerd geroofd.

Zij hieven het over-schuimende glas
en droegen buidel en kruis!
Zij morzelden, toen het foore was,
hun eigen geluk aan gruis.

Zij kenden den dollen bronstigen brand,
die God in het bloed heeft geënt.
Nu liggen ze, als het schip dat, gestrand,
de zee, die het droeg niet meer kent.