Ontmoeting. Jaargang 1

Lidy van Eijsselsteijn
Daniëlle Beltsazare

Aan de nagedachtenis van mijn Grootvader: Daniël Beltsazar van Eijsselsteijn.

Kind, dat ik nooit heb gedragen,
dat de weg tot het leven niet vindt,
dat nimmer mijn ogen zagen
en ik toch zozeer heb bemind -

Kind van te groot een verlangen
te diep om te worden vervuld,
dat ik éénmaal had moeten ontvangen
toen mijn hart het heeft gewild -

Mijn dochter, gij onvoldragen
vrucht aan de oude stam:
Daniëlle Beltsazare
die nimmer tot leven kwam,

mijn eigen, mijn ongeboren,
die deelt mijn brandend geheim:
dit weten, hoezeer verloren
ongeleefd leven moet zijn -

Klein meisje, kind in mij,
dat verzwegen in liederen leeft,
in dezelfde pijnen geschreven
van die siddrend het leven geeft -

[p. 122]

 

Mijn kind, o luister naar mij,

 

kwel Uw moeder niet in de nachten.

 

Dit onvervulde verwachten

 

wat baat het U en mij?

 

 

 

Ik mag U het licht niet geven,

 

maar misschien breekt het éénmaal door -

 

Uw ongeleefde leven

 

zeg het aan moeders oor -

 

 

 

Misschien zal ik moeizaam raden

 

wat Uw staamlende stem beduidt.

 

Daniëlle Beltsazare

 

breek in liederen uit.