Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 119]

Jo van Dorp-Ypma
In memoriam Herman de Man

Kom wilgentakken vlechten en doormengen
met rode rozen in hun eerste gloed,
zodat zij kleur van wijn en vlietend bloed
over het zilvergrijs der bladeren sprengen.

Zó heeft hij 't leven van den boer geweten:
hun felle hartstocht en hun levensdrift,
die dwarse lijnen om hun monden grift
door eendre dagen, rijk hun toegemeten,

waarin de grauwe lucht zich welft over de landen
en altijddoor de Lekstroom vloeit naar zee,
waaronder, voert hij schotsen met zich mee,
of doet hij zonnevlammen stromend branden,

geheime machten 't spel der liefde leven,
vrouwen en kindren lokkende bij nieuwe maan,
om, wast het water, als een schuimvlok te vergaan,
die aan de wortels van de waterwilg blijft kleven.

Wil hem van deze wilgentakken schenken
en pluk de roos die in de polder bloeit,
waarom de wind nog 's morgens heeft gestoeid,
want water, wilg en roos bleven hem wenken.