Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 33]

Dieuw Schepel
Proza-gedichten

I

Kom liefste, kom.
Laat mij niet langer wachten.
Er zijn reeds zoveel schaduwen langs mijn raam gegaan. Er zijn reeds zoveel stappen in de straat verklonken en zoveel stemmen die mijn naam niet spraken.........

II

Een koe loeit luid haar droefenis de avond in en een kind breekt met krijtend geschrei de nacht open.
Maar ik lig, als een stomme, met brandend gelaat en in het niets tastende handen te wachten op de morgen.
Gòd, laat mij éénmaal zijn als een dier en een kind.
Laat mij eenmaal mijn leed uitkrijsen in de duisternis, luid en lang.
Maar laat geen mensen mij horen, alleen Gij.
Want ik haat hun medelijden omdat zij mijn lijden haten.

Laat niemand mij horen dan Gij...... èn die ene die mij verliet......

III

Zeg nog eenmaal die twee woorden, die als zachte witte vlokken vielen uit een zware grijze morgen.
Die als eerste voorzichtige orgeltonen de stilte trillen doen voor het geluid begint......
Ach zeg nog eenmaal die twee woorden, waaronder mijn hoofd zich tot een vrede buigt......