Ontmoeting. Jaargang 1

[p. 12]

Anna Mertens
Valse triste

Er is geen plaats voor rouw,
Geen tijd tot klagen.
Hoe zullen wij elkanders trouw
Verdragen?
Hoe zullen wij het grote woord
Tussen ons beiden
Zien vlammen en ons hoeden voor
Het lijden?

Aan Uw vermoeien mocht
Mijn hand niet bieden
Haar schuchtre krans van bloemen noch
Haar liedren;
U voegt slechts de eindelijke rust.
Mij voegt de stilte.
Uw mond doemt de onontloken kus
Tot kilte.

Wat is der dingen zin,
De gang der jaren,
Wat is het, dat ik in U min,
Gevaren,
Ontbering, eenzaamheid, woestijn,
Of de onverstane
Begeerte van verlost te zijn
Uit wanen?

O, mond, die leugen spreekt,
O, hart, dat loochent,
Engel, die godlijk in ons smeekt,
Ontgoocheld
Verstand, dat zoo gelaten zegt
Zijn grieven,
Ziel, die zich zoo uitzinnig hecht
Aan liefde.

[p. 13]

 

Ik zal U morgen weer

 

Opnieuw ontmoeten.

 

Hoe zal na schuchtre wederkeer

 

'k U groeten?

 

Over mijn onbewust gelaat

 

De schaduw glijend

 

Van dood en harts geheim verraad

 

Beschreiend......

 

 

 

Er is geen plaats voor klacht,

 

Geen tijd tot rouwen,

 

Ik zal U na een lange nacht

 

Aanschouwen.

 

Mijn woorden brandend in Uw hart,

 

Uw moede handen

 

Aanvaardend nieuwe last van smart

 

En banden.