Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 9

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 423]

Verzen^(*)

I
Jean Moréas

Eens dat ik aan uw voeten zat
- Gij streeldet mij het willig haar -
En ik des avonds schoonheid mat
Aan 't duistren van uw oogenpaar,
Las hij met helder, dageklaar
Geluid dat ik nu nog bewaar
Als zilveren erinnringsschat
Wat verzen uit een boekje, dat
Een Fransche Griek geschreven had.

Verdwaasd, stout liedje, dat met zon
En leven een uitbundig-blij
En dartel-lachend spel begon,
Als jonge menschen in de Mei.
- O, waarom, kindje, lachtet gij?
O, waarom ging uw hand-gevlei
Niet van mij heen, en waarom kon
'k Niet weenen, toen 'k die weemoed won
Dien de avond om het leven spon?...

(*) Uit een bundel ‘Aan den Verlaten Vijver’, ter perse bij den uitgever Meindert Boogaerdt Jun., te Zeist.

[p. 424]

II.
Zangenlooze Lente

Wat is een jonge lente zonder lied?

...............

Een boomgaard zonder éénen rijpen vrucht;
Een morgen zonder vogelen-gerucht;
Een weide zonder stralend-licht verschiet.

Een spelend kindje zonder luiden lach;
Een geurenlooze pas-ontloken bloem;
Een korve zonder bezig bij-gezoem.

...............

Dat 'k dús geen lente meer doorleven mag!

[p. 425]

III
Droeve Vreugde

Zijt gij verwonderd, wijl bij vreugdig zingen
Een zoete droefheid om gegane dingen
Mij met zich voert langs mijmerende erinnringswegen?
Ach, dichters plegen
Bij 't komen van een jong-geboren vreugd'
't Eéns wrang-geproefde leed, dat hen nog heugt,
Te zaam'len; en 't is door den tijd verzacht,
Verinnigd: o, 't is al een schoon verdriet, dat lacht.
En onze nieuwe en ongekende blijdschap is
De eerste lach van de oude en lieve droefenis...
Zijt gij verwonderd, zingend kind,
Dat dus een dichter treurenis in vreugde mint?...

[p. 426]

IV
De Biddende Liederen

Kom ween niet om het zongemis
Want schóóner dan de dagen is
De avond, die mij, dwaze, wis
Weer blijde droomen brengen zal.

En ik zal morgen ochtend, kind,
De zoetste woorden, die ik vind,
Als 't jonge licht ons goud omspint,
In eindloos, ongeteld getal,

Voor u gaan schikken en u weer
Verhalen wat mij deze keer
Geopenbaard werd door het teer
Gefluister van mijn schoon gepeis...

Zoo doe ik in mijn leven meê:
Van al wat kwam of wat verglee
Zond ik, als een gezongen bee,
U de eenvoud van een stille wijs.

Jan Greshoff.