Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 9

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 406]

Afscheid

Vermoedet gij hoe lief 'k u heb, gij zoudt versmaden
Al wat gij nu vereert en wat u liefde schijnt. -
O, hadde ik minder lief, helaas, door liefde die verdwijnt
Als zonnelicht, door nacht en duisternis beladen.

Doch zie, zóó kan ik niet. Mij heeft het lot belijnd
Het lot van hen die niet geloofden, doch aanbaden, -
Ik, rijke, schijn u t'arm in 't uiten mijner daden,
Aanbidding heeft het minnevuur mij ondermijnd.

Zoo ga ik eenzaam dan mijn weg, wat helpt te klagen
Als nimmer uwe ziel zich aan de mijne sluit, -
Niet sluiten kàn, o lieve, daar gij immer stuit
Op godsvereering, door aanbidding aangedragen.

Welaan, dan zij mijn liefde vruchteloos gebleven,
En 't is mij klaar, hij die aanbidt weet niet te leven.

Herman de Schutter.