Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 9

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 382]

Mistige Herfstdag

Bruinbewolkte boomekruinen
Staan te weenen in het grijs,
Dat zich over veld en tuinen
Uitspant tusschen 't vormloos rijs.

Troosteloos als droeve schimmen,
Dwalen de arme menschen om,
Al maar turend naar de kimme,
Of misschien de zon nog klom.

't Is, of alle dingen huilen
Om den dag, zoo bang en droef,
Heel de wereld schijnt te pruilen,
Wijl ze 'r laatste vreugd begroef.

1906.
Leo Versiel.