Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 8

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 362]

Aan een Kindje.

Voor Hildeken B.

Knollig, snollig, snoepig kindje,
Dat zijn kleed vol kantjes flikt,
Pronkerig een blinkend lintje
In zijn blinkend haarken strikt;

Vreugdmarmotteken, dat zijn bottekens
Als een zonneken blinkt en poetst,
En dat 's avonds, moê, och gottekens,
Rein van zielken droomwaarts koetst;

Zonnig dingsken, dat zijn lipjes
Tot een guitig plooiken vouwt,
Lachjes gooit met gulle wipjes,
Lachjes ook verdoken houdt;

Kindje, dat zijn wangenprachtjes
Streng bespaart voor later tijd,
Wen een warm verlangen zachtjes
Rond uw hart zijn warmte spreidt;

Kom, en strijk uw vette pollekens
Rond mijn hoofd als vlokke wollekens,
Schenk mij vrêe aan 't gloeiend brein!
Kinderhandjes zijn zoo rein.

[p. 363]

 

Kom, en vlei uw ronde armkens

 

Rond mijn hals, o, heel, heel warmkens,

 

Dat mijn hart er mild bij lacht!

 

Kinderarmpjes zijn zoo zacht.

 

 

 

Kom, laat me in uw oogjes lezen,

 

Schenk geluk aan heel mijn wezen,

 

Wijl geen mensch er vreugde schiep!

 

Kinderoogjes zijn zoo diep.

 

 

 

Kom, ik zal mijn leed vergeten,

 

't En zal geen wrok me in 't hart meer vreten,

 

En heel 't leven, booze schijn,

 

't Alles zal me één weelde zijn!

 

 

 

H. Van Puymbrouck.