Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 8

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 314]

Klokkenklank.

Hoor de klokken, hoor ze luiden;
In den morgend zijn ze zacht
Als de zonne door de kruiden
Van de lieve lochting lacht.
Als er wierook naar omhooge
Deur de blauwe ruimte voert,
Als ik mij den hemel tooge
O dan ben ik zoo ontroerd.

Hoor de klokken, hoor ze klinken
Uit de dagen mijner jeugd...
Hoor de lijsters en de vinken
Hoor de blijde kindervreugd,
Hoor de stemmen van degene
Die ik nooit meer hooren zal,
En gedooge dat ik weene,
Mijne armen om 't heelal!

Hoor de klokken, hoor ze galmen
Hoor de Lije met heur lied
En de blonde korenhalmen
En de vlasgaard en het wied.
In 't geheugen, hoor ze luiden
En de beide oogen dicht...
O die innige geluiden
Worden een gedicht.

[p. 315]

 

En het is het beiaardspelen

 

En het is de feeste thans

 

En het is het vogelkweelen

 

In den blijen zonneglans.

 

En het is een rit van peerden

 

In een wilden draf die draait

 

Aan den ommekeer der eerden

 

Bane waar 't gevaarte zwaait...

 

 

 

O die klokken, hoor ze luien

 

Hoor ze galmen over 't veld;

 

Hoor ze deur de regenbuien

 

Met heur dreunende geweld.

 

Hoor ze juichen, hoor ze klagen

 

Hoor ze schoon en droevig zijn,

 

Als bij late najaarsvlagen

 

Wisselenden zonneschijn.

 

 

 

Hoor de klokken in de verte

 

Hoor de klokken dicht en bij

 

Hoor ze luiden in mijn herte

 

Wijd en zijd heur poezij.

 

Klokken, zachte van verblijden

 

Helle klokken van een feest,

 

Die helaas ook van het lijden

 

Eens de klokken zijt geweest.

 

 

 

Hoor de klokken, hoor ze zwieren

 

Hoor ze galmen deur den tijd;

 

In het loof der populieren

 

Zijn ze schier den adem kwijt.

 

Hoor ze waaien op de winden

[p. 316]

 

Hoor ze bonzen deur het zwerk,

 

Hoor ze deur de groote linden

 

Ginder verre bij de kerk.

 

 

 

Hoor de klokken die zoo zachte,

 

Hoor de klokken die zoo zwaar,

 

Hoor de klokken die bij nachte

 

Storme luien al te gaar!

 

Hoor het klinken van de bellen,

 

Hoe het rilde neereviel

 

In het wijde weedomwellen

 

Der gepeinzen mijner ziel.

 

 

 

Klokken vol van klankbewegen,

 

Klokken van herinnering,

 

Klokken die mij allerwegen

 

Volgdet waar ik dolen ging.

 

Klokken van genoegen slagend

 

Klokken van gelukkigheid

 

Klokken die het wiegewagend

 

Rythmus van mijn leven zijt!

 

 

 

Oscar Six.