Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 7

(1907)– [tijdschrift] Ontwaking– rechtenstatus



[pagina 24]
Een Lied van Jan Neruda Orakelt maar, het helpt toch niet, Daar nadert 't al-verderven! Wij weten 't zeker: de aarde zal Vergaan, de menschheid sterven! Alwat er bloeide moet vernield, Het lot gunt geen verpoozen; En zoo verwelkt de menschheid eens Als eene witte roze. Toch mag de doodangst zijnen dolk Niet door ons harte boren; Wij leven tot het einde toe; De wereld gaan we voren! Van tijd en wereld-oorsprong, van Der krachten duister wonder, Van ieder raadsel rukken wij Den sluier eerst naar onder! Geen hinderpaal en zal den zucht Naar wetenschap ontsterken, En onze geest dringt verder door Tot aan des hemels perken!
[pagina 25]
Wij sterven, toch zal onze kuil Vooreerst met roem vervuld zijn En de aarde bij der menschheid dood In rouwgewaad gehuld zijn! Willem Gijssels.