Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 6

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 303]

Spelend Kinderpaar

Ik zie u in zonnigen, bloeienden tuin,
Waar vogelkens kweelen in iederen kruin,
Ik zie er uw spel en uw stralend gezicht,
Uw oogjes zoo blij op elkander gericht.
Wat hebt ge, mijn jongen, er weelde aan:
Zoo dichte bij 't lokkige meideken staan.
Gij noemt haar uw vrouwken, en zij zegt ‘mijn man’,
Alsof nu de zon u vereenigen kan!
En ach, wie zal zeggen hoe grenzeloos wijd
Misschien van elkander, in lateren tijd,
Gij met uw gevoel en gedacht moogt verwijlen,
Of waar gij 't geluk dan te zoeken zult ijlen...
Doch, scheidt u de toekomst ook heel en gansch,
't En doet, lieve kleinen, speelt vroolijk thans,
Houdt lachend uw handekens samen geweven,
En laat aan de grooten den kommer van 't leven.

Siska van Daelen