Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 6

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 235]

De Acacia

De acacia laat zijn lichte pluimen
Weerspiegelen in den stillen vliet;
Een nachtgaal zingt zijn liefdeluimen,
Ik zie den spiegel, hoor het lied.

De bloementrossen waaien geuren
Zoo frisch als rozenadem uit;
Een zoevend windje gaat er deur en
Mengt met het lied zijn lief geluid.

Ginds ligt de stad in grauwe nevel:
Het werkelijke nietig-zijn,
Mijn haat misschien, mijns harten wrevel,
Een wereld zonder zonneschijn.

Kom, laat nu mijne mijmeringen
Niet tot die dorre steenen gaan!
Ik hoor het nachtegaalken zingen.
Ik zie den boom in 't water staan.

Willem Gijssels.