Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 5

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 60]

Liefde

Hoe schoon is de nacht en hoe diep als ik daar
Nevens u aan het opene venster verblijve,
En droomende peinze en peinzende zacht
In golvende woorden uw liefde beschrijve.
Hoe schoon is de nacht en hoe diep en hoe goed,
Zoo gelijk aan mijn harte dat innig bewogen
Me zalige stonden doet leven als toen
Ik mij baadde in den droevigen schijn uwer oogen.
De nacht, o hij weet het, hij kent het zoo goed,
Hij heeft ons getweeën zoo vaak hier gevonden,
Zijn mantel, zijn hulsel, zoo menigen keer
Om ons samengestrengelde zielen gewonden,
En zachte gefluisterd in 't bevende loof
En heerlijke zangen van liefde gezongen,
De nacht, o de nacht is gezwollen van hoop
En eindeloos heil in ons harte gedrongen!

Wie zegt me de stonden van weelige rust,
De uren zoo vele vergaan in den avond,
Wanneer ik u teer in mijn armen gesust
En gekoosd als een kindeke hebbe gelavend
Aan woorden van liefde en wonder geluk
Die welden in 't jagende hart om te breken,
En stroomden in zalvende rythmus, terwijl
Ons de sterren deur 't opene venster bekeken.

[p. 61]

 

O ik heb u zoo machtig zoo eindeloos lief

 

De armen gesnoerd om uw heilige wangen,

 

Gelijk als een zalige kindeke lief

 

In alle mijn reine geluk en verlangen.

 

En eeuwiglijk wou ik uw oogjes bezien

 

Alwaar ik zoo diep in uw ziele doorture

 

Ik heb u zoo hemelsch, zoo Goddelijk lief

 

Mijn kind! en ik ween in de wonnige nachtelijke ure.

 

 

 

Oscar Six.