Ontwaking. Nieuwe reeks. Jaargang 2

Maandschrift voor sociologie, kunst en wetenschap

[p. 51]

Heimane

Op watte wolken kalm en grootsch geheven,
haar bleeke glimlach smeltend in een wijdsche zee
van weedom, rees de mane traag
en over d'Heide gleed haar licht als zilver.
Zij kuste innig eikenkant en elzendreef
en op den barren zandgrond wierp
zij, welgeteekend, schaduwen van sparren.
Zij koosde 't heikruid en zij zocht den braamstruik op....

Gansch één met d'ongerepten grond,
waarop haar blik in kalme schoonheid rustte,
gelove ik dat ook Zij mijn Heide mint, die maan,
gelijk een moeder, trouw en diep...

Siska van Daelen.

1898