Ons Erfdeel. Jaargang 49
(2006)– [tijdschrift] Ons Erfdeel–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 118]
| ||||||||||||||||||||||||||
waar enkele leden van de band woonden, had een atypisch nummer gekozen als debuutsingel. Rock en soul waren de muzikale bronnen, en daar paste een oer-Hollands levenslied op het eerste gehoor niet helemaal bij. De Dijk trok er de aandacht mee, maar het publiek had geen zin de singel massaal te kopen. Geen hitparadenotering dus. Doe Maar beheerste in die jaren de Nederlandse popscene en de Nederlandse taal was eindelijk terug als taal om in te zingen. Enkele leden van De Dijk hadden er al ervaring mee opgedaan in de groep Stampei, die haar debuut maakte op de nietcommerciële LP Uitholling Overdwars (1979), uitgebracht door de nog jonge Stichting Popmuziek Nederland te Amsterdam. Het duurt lang voordat De Dijk zijn draai vindt. Zanger Huub van der Lubbe, die naar de toneelschool is geweest, speelt inmiddels in enkele films. In 1987 heeft de groep de eerste hit (‘Mag het licht uit?’) en een degelijk platencontract te pakken. Een Zilveren Harp (aanmoedigingsprijs) voor de cd Wakker in een vreemde wereld brengt De Dijk de erkenning die ze in het podiumcircuit allang heeft. De groep is dan al een van de meest optredende rockbands van Nederland, en dat blijft zo. De livereputatie van De Dijk is een van de sterke punten van de onderneming. Met de passie en overtuigingskracht van de liveconcerten vergeleken blijven de studio-cd's wat achter. De beste cd's van De Dijk zijn dan ook volgens velen hun live-albums. In 1990 wordt ‘Bloedend hart’ opnieuw uitgebracht in een liveversie en wordt prompt een hit. In die tijd zijn hits van De Dijk geen uitzonderingen meer. ‘Ik kan het niet alleen’ en ‘Nergens goed voor’ zijn de bekendste nummers uit die tijd. In 1990 gaat De Dijk met een Nederlandse delegatie naar het New Music Seminar in New York. In het land van hun muzikale inspiratiebronnen is het echter niet logisch dat de groep iets kan bereiken, vanwege de taal waarin gezongen wordt en waaraan geen concessies gedaan worden. Concessies doet Huub van der Lubbe ook niet aan zijn politieke overtuiging. In de perio De Dijk aan het werk in het Bimhuis in Amsterdam - Foto Igor Kloosterhof - www.dedijk.nl
de van hereniging van de twee Duitslanden laat hij blijken hoe treffend hij betrokken teksten kan schrijven die toch geen slogans zijn. Het lied met het overbekende refrein ‘Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen’, samen met de Amsterdamse groep The Scene, is een hoogtepunt uit het stellingnemende deel van het oeuvre van De Dijk. Het is gericht tegen het in die tijd weer opkomende rechts-extremisme. Muzikaal en qua sound is De Dijk altijd een feest der herkenning, met de blazerssectie Hot Haarlemmerdijk Horns en de karakteristieke donkerbruine stem van Van der Lubbe. Amerikaanse rootsmuziek wordt echter wel steeds verder en dieper verkend. In 1994 volgt de Gouden Harp en de best verkopende cd tot dan toe, De blauwe schuit, een middeleeuws beeld van narren en zotten die bij gelegenheid de maatschappij mogen bespotten. Een jaar later komt De Dijk in het liefdadigheidscircuit door de singel ‘Heb je hart’ door Amnesty International te laten gebruiken in een ledenwerfactie. Inmiddels zijn de Bevrijdingsfestivals door het Comité 4 en 5 Mei in een standaardjasje gehesen en De Dijk is een van de eerste groepen die op meerdere festivals op dezelfde dag speelt. Voor 1999 kondigt De Dijk een sabbatjaar aan en doet semi-afscheidsconcerten die afgeladen vol zijn; De Dijk is duidelijk een van de meest geliefde livebands van Nederland. Als de groep weer terugkeert, zijn Pinkpop in Geleen, het Concertgebouw in Amsterdam en de | ||||||||||||||||||||||||||
[pagina 119]
| ||||||||||||||||||||||||||
Rotterdamse Ahoy' slechts enkele voorbeelden van de prestigieuze podia waarop De Dijk wordt uitgenodigd. Huub van der Lubbe neemt in 2001 het initiatief tot een intieme theatertour met een poëzie- en liedjesprogramma met twee muzikale begeleiders, onder de naam Concordia. Een jaartje te laat viert De Dijk in 2002 zijn twintigjarige jubileum met speciale concerten. De cd Muzikanten dansen niet komt in een klap binnen op de eerste plaats van de albumlijsten. In 2004 valt het tweede sabbatical jaar, gevolgd door een overladen 2005, waarin De Dijk de Edison Oeuvreprijs krijgt. In dat jaar komt de cd Later is nu uit. Op tijd worden voorbereidingen getroffen voor het vijfentwintigjarig jubileum in 2006 dat groots belooft te worden. Terugkijkend op die kwarteeuw moet gezegd worden dat De Dijk een zeer constante factor was en is in de Nederlandse popwereld en het Nederlandse taalgebied. Op papier staat het wat geringschattend om te schrijven dat De Dijk zo voorspelbaar is - verrassing, verandering en uitdaging van de zintuigen en de hersencellen zijn immers belangrijke waarden in de kunst. Toch vind ik het ook een kunst wat De Dijk doet: zich de muziekwortels van de Amerikaanse cultuur eigen maken en die zo hergebruiken, dat er van epigonisme of imitatie alleen gesproken wordt door geboren kniesoren. Die horen met die oren namelijk niet dat juist het taalgevoel en de klank van Huub van der Lubbes stem het werk van De Dijk uit duizenden herkenbaar maken en het hart niet zelden tot spreekwoordelijk bloedens toe weten te raken. Lutgard Mutsaers De Dijk, p/a Bella Donna BV, Postbus 17179, NL-1001 JD Amsterdam, tel.: +31 (0)20 421.72.52, fax +31 (0)20 421.72.45. Zie www.dedijk.nl.
|
|