kracht 10 en Flikken. Regisseur Hans Herbots debuteerde enkele jaren geleden met de langspeelfilm Falling (naar het boek Vallen
van Anne Provoost). Hij zal binnenkort ook de bioscoopversie van Windkracht 10 voor zijn rekening nemen.
Opmerkelijk aan Verlengd weekend is dat het hier in feite een televisiefilm betreft, die toch sterk genoeg werd bevonden om in de Vlaamse bioscopen te debuteren. De film maakt deel uit van de ‘Faits divers’-reeks, die eind 2003 door regisseur jan Verheyen, toen programmadirecteur bij de Vlaamse commerciële omroep VTM, gelanceerd werd met de bedoeling opnieuw aan te knopen bij de traditie van afgeronde tv-drama's of zogenaamde ‘singles’, zoals indertijd bijvoorbeeld in de ‘Made in Vlaanderen’-reeks van de Vlaamse openbare omroep. Ook de televisiefilms Vidange perdu van Geoffrey Enthoven en De hel van Tanger van Frank van Mechelen, regisseur van De indringer, horen in die ‘Faits divers’reeks thuis en zullen in de loop van 2006 eerst in de bioscoop te zien zijn.
In het competitieluik van het Filmfestival van Gent werd Vlaanderen vertegenwoordigd door de jonge cineaste Fien Troch, die zich reeds met gelauwerde korte films, zoals Verbrande aarde, Wooww en Maria een reputatie als aanstormend filmtalent had opgebouwd. Haar eerste langspeelfilm Een ander zijn geluk werd begin september 2005 onder de titel Someone Else's Happiness, in wereldpremière voorgesteld op het Filmfestival van Toronto (Canada). De film vertelt het verhaal van een wijk die in de ban raakt van een vluchtmisdrijf waarbij een kind om het leven is gekomen. De zoektocht naar de dader brengt een aantal verborgen spanningen en emoties aan de oppervlakte. De voornaamste rollen worden vertolkt door een indrukwekkende cast: van Jan Decleir en Natali Broods, Peter van den Begin (die al in verschillende korte films van Fien Troch te zien was) en Ina Geerts tot Josse de Pauw en Viviane de Muynck. Door Fien Troch, die behalve de regie ook het scenario voor haar rekening nam, wordt Een ander zijn geluk omschreven als een psychologisch drama: ‘Er zit ook een thrillerelement in het verhaal, maar de nadruk ligt toch op de personages.’ Patrice Toye met Rosie, Dorothée van den Berghe met Meisje, Hilde van Mieghem met De Kus en nu Fien Troch met Een ander zijn geluk: er lijkt in Vlaanderen eindelijk wat meer ruimte te komen voor vrouwelijke cineasten.
De 32ste editie van het Gentse filmfestival werd afgesloten met Bloedbruiloft van regisseur Dominique Deruddere. Het scenario is gebaseerd op een stripverhaal van Jean van Hamme, onder meer bekend van Largo Winch, XIII en Thorgal. Opmerkelijk detail: oorspronkelijk had Van Hamme dit verhaal als een filmscenario bedoeld, maar toen dat niet lukte, heeft hij er met tekenaar Hermann dan maar het stripverhaal Lune de guerre van gemaakt. Maar uiteindelijk is het dan toch een speelfilm geworden. De film vertelt het verhaal van een huwelijksfeest dat totaal verkeerd afloopt. Het situeert zich in de diepste Ardennen, net over de Duitse grens, in de Eifelstreek. Het feest begint redelijk gemoedelijk, maar dan worden er plots een slechte garnalencocktail geserveerd. Althans: de gasten vinden hem slecht, maar de kok vindt hem heel goed. Dat kleine detail doet een conflict ontstaan dat geleidelijk aan in een regelrechte oorlog ontaardt. Niet in de zin van oorlog tussen twee landen, maar tussen twee clans die tegenover elkaar komen te staan.
Dat deze film in het Duits werd gedraaid, met als officiële titel Die Hochzeitsfeier, heeft met de financiering te maken. Maar er zitten toch veel Vlamingen in de cast en de crew. Bij de acteurs zijn dat bijvoorbeeld Nand Buyl, Hilde van Mieghem en Dirk Roofthooft. De regie was in handen van Deruddere en Danny Elsen (bekend van onder andere De Zaak Alzheimer) verzorgde de fotografie. Behalve deze drie speelfilms, die dus op het Filmfestival van Vlaanderen-Gent in première gingen, worden er dit najaar nog twee andere Vlaamse films in de bioscopen verwacht, namelijk de thriller Suspect van het Kassablanka-duo Ivan Boeckmans & Guy Lee Thys en de familievriendelijke voetbalfilm Buitenspel van jan Verheyen.
Werk van eigen bodem tonen: dat was in feite dé reden waarom een kwarteeuw geleden in Utrecht de Nederlandse Filmdagen georganiseerd werden. Gedurende een korte periode werd zowat alles getoond wat het voorbije jaar aan Nederlands filmwerk geproduceerd werd: langspeelfilms, korte films, documentaires, enz. Het was ook de gelegenheid om de nationale filmprijzen, de zogenaamde Gouden Kalf-trofeeën, uit te reiken. Die nogal ironi-
Auteursrechtelijk beschermd