het eerste gezicht lijkt Finks notitieboek ontsproten aan het brein van een aardrijkskundige, een landmeter of een stedenbouwkundige. Zijn beschrijvingen vallen buiten de economische of toeristische circuits. Finks precieze aandacht voor nuchtere feiten wakkert onze belangstelling aan voor het gemiddelde moment in het doorsnee landschap. Zijn keuze suggereert een totaliteit zonder nuttigheid, maar met een sterke belevingswaarde. Het uitgangspunt mag dan subjectief zijn, de nauwgezetheid waarmee de kunstenaar zijn zelf opgelegde systematiek toepast, roept wetenschappelijke methodiek voor de geest. Toch beoogt de kunstenaar geen volledigheid. Nooit verliest hij de aardrijkskundige context uit het oog waarin hij zich bevindt, zoals de ligging tegenover de breedtegraad, de hoogte, de positie van de rivieren, de tijdzones enz. Objectieve en subjectieve systemen doorkruisen elkaar.
Bij thuiskomst verwerkt Christoph Fink gedurende weken en maanden met niet minder intensiteit de gegevens van verschillende tochten. In grafische tekeningen, sculpturen en klankmontages reconstrueert hij de beleving en zoekt naar nieuwe verbanden tussen de reizen onderling en met de bredere geografische context. De beleving stopt niet bij die ene ervaring tijdens de tocht en wordt uitgebreid, zowel op basis van de notities als het geheugen. Uit de opeenstapeling van details ontstaan abstracte lijnen met een eigen esthetica. De abstrahering tot notities, cijfers en methoden groeit uit tot een zelfstandig systeem dat een aanvullend leven leidt bovenop de waarnemingen ter plekke. Omdat de grafische en auditieve verwerking aanzienlijk meer tijd in beslag neemt dan de feitelijke tocht, voegt ze er in sterke mate beleving en interpretatie aan toe. Ook deze fase, die zich afspeelt in de beslotenheid van het atelier, is onttrokken aan de publieke sfeer. Talrijke kunstenaars uit de jaren negentig maakten gebruik van het element performance, waarbij de bezoeker uitgesloten blijft maar er wel de documenten van te zien krijgt. Merkwaardig bij Fink is hoe het private
Christoph Fink, detail uit ‘#59’, Clevelandwandelingen © Christoph Fink.
karakter van de tocht zich in feite afspeelt in de open, steeds toegankelijke ruimte. Centraal staat niet het idee van publieke aanwezigheid bij de kunstenaar, maar een stille uitnodiging aan het publiek om zelf onze beweging door het landschap bewuster te beleven.
De overbrenging van bovengenoemde verwerking naar de tentoonstellingsruimte voegt weer beleving en systematisering toe. Het verwerkingsproces krijgt een ruimtelijke en publieke dimensie. Alles wordt aangepast in het kader van zowel de architectuur als de geografische ligging van de nieuwe plek. Fink verenigt de afgelegde afstand en de beleefde tijd in één totaalinstallatie. Van hieruit vertrekken alle verbanden, systemen, maten en berekeningen. Grafieken beslaan de oppervlakte van tafels, die zijn ontworpen op maat van de afstanden. Abstracte gegevens en concrete herinneringen worden fysiek tegenover elkaar gesteld. Vaak trekt hij horizonlijnen op de muren om het tentoonstellingscentrum te positioneren tegenover de wijde wereld. Klankfragmenten en dia's laten de bezoeker toe de tocht ook audiovisueel te reconstrueren. We kunnen zelf tijdens ons bezoek de samenkomst van verschillende soorten tijd aanvoelen.
In de artistieke activiteit van Christoph Fink kruisen verschillende tijdsbegrippen elkaar. Objectieve meetsystemen gaan er hand in hand met de manier waarop wij tijd ondergaan. Er bestaan tal van belevingstijden zonder naam die voortdurend op elkaar inwerken.
Auteursrechtelijk beschermd
