Zoals gezegd, een zondagskind, deze Paula van der Oest, die dit jaar in Utrecht de première beleefde van haar eerste lange bioscoopfilm De Nieuwe Moeder. Een Hollandse roadmovie waarin een Letlandse weduwnaar met zijn zoontje op zoek gaat naar een vroeger Nederlands correspondentievriendinnetje, in de hoop dat zij het leven voor hen beiden aangenamer zal maken.
De Nieuwe Moeder munt uit in authenticiteit, spel en de kleine details die situaties zo levensecht maken. Door de ogen van weduwnaar Juris (aandoenlijk vertolkt door de Letse acteur Janis Reinis) nemen wij verschillende Nederlandse eigenaardigheden waar, zoals het massale strandvertier of het truttige burgerbruiloftsfeest waar de onvermijdelijke bitterballen geserveerd worden. Tussen deze bedrijven door weet Van der Oest op onnadrukkelijke maar desalniettemin schrijnende wijze het failliet van idealen uit de jaren zestig te verwerken. Zowel de kleine privé-dromen van Juris en zijn correspondentievriendinnetje, die respectievelijk concertpianist en ballerina wilden worden, als de grote idealen die de wereldpolitiek beheersten. De ineenstorting van het communisme liet Letland berooid en verward achter, maar de overvloed aan consumptieartikelen die een verbaasde Juris in Nederland aantreft, staat ook niet garant voor levenslang geluk, zo lijkt de terloopse boodschap van de filmmaakster.
Tegenpool van Paula van der Oest, maar evenzeer de hoop van sommige filmliefhebbers is het enfant terrible Theo van Gogh, de filmmaker, columnist en televisiepresentator die de burgerij telkens weer tart met provocerende opmerkingen. Zo veelbekroond als zijn collega Van der Oest is, zo vaak afgewezen is Van Gogh. Keer op keer blijft de subsidiepot stevig gesloten wanneer hij nieuwe projecten indient. Zijn nieuwste film
Blind Date, al in première gegaan voor het Nederlands Film Festival begon, werd bekroond met drie Gouden Kalveren: een voor de beste film, een voor de beste manne-
‘De Nieuwe Moeder’ met Arys Adamsons en Yanis Reinis, een film van Paula van der Oest.
lijke en een voor de beste vrouwelijke actrice. De film is gefinancierd door de maker zelf die er een hypotheek voor op zijn huis nam.
Het publiek mag zich gelukkig prijzen met dit particulier initiatief: Blind Date is een uitstekend geslaagde relatiefilm en in die zin een waardige opvolger van het eveneens geslaagde 06, waarmee Van Gogh vorig jaar voor het eerst bekroond werd, en wel met de prijs van de Nederlandse Filmkritiek.
Blind Date is opnieuw een low budgetfilm die in korte tijd is opgenomen nadat het verhaal in verschillende versies met de improviserende acteurs werd opgebouwd. Renée Fokker en Peer Macini vertolken op voortreffelijke wijze twee mensen die elkaar telkens ontmoeten in een nachtclubachtige locatie, waar zij keer op keer een ander spelletje met elkaar spelen. Hun paringsdans is er een van wanhoop, onvermogen en verdriet. Alleen in wisselende ‘vermommingen’ zijn zij in staat met elkaar te communiceren en hun verdriet te delen.
Gaandeweg wordt hun levensverhaal geschetst: zij zijn gescheiden nadat zij drie jaar eerder hun dochtertje verloren bij een autoongeluk. De stem van dat kind levert een ontroerend commentaar bij gebeurtenissen die het grote gelijk van Theo van Gogh bewijzen, wanneer hij zegt dat het de liefde voor de mens is die hem drijft.
Auteursrechtelijk beschermd