Ons Erfdeel. Jaargang 39

In Memoriam: André van Seggelen

Op Goede Vrijdag is André van Seggelen, hoogleraar Nederlandse Taal en Letterkunde aan de Université des Sciences Humaines te Straatsburg, overleden. Hij is 63 jaar oud geworden. Na een kort sereen ziekbed van zes weken is hij, toch nog onverwacht, gestorven.

Tot het einde toe bleef André betrokken bij het reilen en zeilen van de afdeling Nederlands van de Universiteit van Straatsburg waar hij 33 jaar geleden directeur werd. Wat in 1963 een klein Instituut was met een beperkt aantal studenten, is sindsdien geworden tot een bloeiend Departement Neerlandistiek waar de Nederlandse taal en cultuur aan een groeiend aantal studenten wordt aangeboden.

André van Seggelen promoveerde aan de Universiteit van Nijmegen bij Professor Asselbergs op het laatmiddeleeuws liederhandschrift Het Liedboek van Liisbet Ghoeyuaers. Naast verder onderzoek dat hij wijdde aan de paleografie en aan de codicologie, met name aan de (helaas niet voltooide) kritische uitgave van de Franse gedichten van Constantijn Huygens, was hij een groot kenner op het gebied van de 17de-eeuwse schilderkunst. Tijdens boeiende colleges en seminaries bezocht door studenten van verschillende disciplines - Germanistiek, cultuur- en kunstgeschiedenis - wist

André van Seggelen (1933-1996).

André hen in te wijden in de geheimen van manuscripten en emblemata.

Daarnaast was André van Seggelen lid van verschillende universiteitsraden en -besturen, een zeer gewaardeerde administrateur die zijn heldere kijk op ingewikkelde bestuurlijke kwesties op overtuigende wijze wist over te brengen op zijn collega's.

Als lid van de Gemengde Commissie van het Frans-Nederlands Cultureel Accoord van 1978 tot 1990 heeft André voor de Neerlandistiek in Frankrijk baanbrekend werk verricht. In verschillende publicaties, op docentenvergaderingen in Parijs of tijdens internationale colloquia bleek hoezeer de Neerlandistiek André ter harte ging.

Binnen de Internationale Vereniging voor Neerlandistiek heeft André van Seggelen een grote rol vervuld. Sinds 1979 was hij lid van het bestuur van de I.V.N., in 1982 werd hij vice-voorzitter en van 1985-1988 was hij voorzitter. Degenen die zich de kwestie Zuid-Afrika herinneren, zullen zich André voor de geest halen als een integer persoon, een doorzetter, dank zij wie het in 1988 te Gent gehouden Tiende Colloquium Neerlandicum met succes heeft kunnen plaatsvinden.

Al deze bestuurlijke activiteiten beletten hem echter niet zich vol enthousiasme in te zetten voor de verspreiding van de Nederlandse cultuur in Straatsburg en elders in Frankrijk. Hij was mede-organisator van een groot aantal culturele evenementen en exposities zoals Amsterdam en haar cultureel erfdeel, Her-

[p. 621]

denking van Spinoza's 300ste Sterfdag en tentoonstellingen gewijd aan beeldende kunstenaars als Hans Arp en Theo van Doesburg.

Mede dankzij zijn inspanning en wilskracht is de in de Straatsburgse Aubette gevestigde bioscoopbalzaal, de ‘Ciné-Bal’ van de Nederlandse schilder-architect Van Doesburg aan de vergetelheid onttrokken. Sinds de voltooiing van de restauratie in 1994, heeft André, als oprichter en voorzitter van de Vereniging Theo van Doesburg geijverd voor het organiseren van Nederlandse kunstuitingen in het ‘futuristische’ kader van de Ciné-Bal. Met succes! Voorjaar 1995 heeft het duo Post en Post er een prachtige dansuitvoering ten beste gegeven op choreografieën van Hans van Manen en Ton Simons. Wederom op initiatief van André heeft de pianist Marcel Worms er werken van tijdgenoten van Mondriaan vertolkt, waarbij dia's van Mondriaan werden vertoond.

Toen de VPRO in het najaar 1995 een film maakte over de Van Doesburgzaal, waarin het duo Post en Post samen met andere bekende Nederlandse kunstenaars optrad, ontstond het plan om de Première van deze film in de Ciné-Bal te laten plaatsvinden, geprojecteerd op het grote scherm dat daar door Van Doesburg in 1928 was neergezet. De Vereniging Van Doesburg streeft ernaar om dit plan, uiteraard in samenwerking met de VPRO, ten uitvoer te brengen, als laatste eerbewijs aan haar vroegere voorzitter.

André van Seggelen werd in 1980 tot Officier in de Belgische Kroonorde en in 1986 tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau benoemd. Een paar maanden voor zijn dood ontving hij de aan niet Franse staatsburgers zelden toegekende Franse onderscheiding van Officier des Palmes Académiques voor zijn inzet voor het onderwijs van de Nederlandse taal en cultuur in Frankrijk.

Niet alleen de Neerlandistiek in Frankrijk, maar ook de gehele Neerlandistiek Extra Muros, verliezen in hem een erudiete en gewaardeerde collega, een rechtschapen en toegewijde mens.

Wij gedenken hem met ere en dankbaarheid.

Claudia Huisman