Ons Erfdeel. Jaargang 37

[p. 371]

Hubert van Herreweghen

Huis

Getekend en gedrukt

op 's hemels handpapier,

is het een zuivere zetter

op die heuvel gelukt:

een huis, zo onverbiddelijk af
als een Plantijnse letter.

Geen punt te veel of vetter,

geharnast in zijn zwier,

een open koningsgraf

om eeuwig in te wonen,
want eeuwig is geen straf
maar tijdeloos plezier,
herhaling, nu en hier:

het werk bij dag, 't gewone,

en 's avonds een brevier.

Getekend en gedrukt
op 's hemels handpapier,
een huis, als een Plantijnse letter,
zo onverbiddelijk af.

Uit: Korf en Trog. Een jaargang, Lannoo, Tielt, 1993.

[p. 372]

Hubert van Herreweghen
Offer (een poëtica)

't Woord braden aan twee kanten

het leeggebloede woord

gelijk de beul op zijn bevel
en alle kanten rond
Laurentius de zoete
gij kent die jongeling wel

ge zoudt hem kennen moeten

en bidden om zijn zalven

als puist of brandt uw zwoord

en het de priesters tonen

en bruinen dat het druipt

van 't vet

de baard van Aäron

beneen

tot op de zoom der kleren

't geweide schoongemaakt

de schenkelen gewassen

en van de lever 't net.

De zonen in hun rokken
bij het altaar ten halve
de weg van eik naar pijn

schroeit de neerslaande vlam

bliksem van hoog gezonden

die steekt de slacht in brand

en doet levieten dansen.

Bezie

de lende van die kalveren
in 't krullen van de vlammen
de borsten van de bokken
de schouder van de rammen.

Om 't feest te laten duren

als gij gebeden bidt

voor de ijver van de vuren

vergeet niet dit

het sittimhout de kruiden
kalmoes kaneel en mirre
galban de specerijen
gemengd naar 't heilig werk
tot pulver fijn gestoten
olie erop gegoten
een reukwerk naar de wolken
rookzuilen tegen 't zwerk.
Van ver zien het de volken
die wonen met hun vee
aan zee en in de bergen
zij wijzen met de hand
zie

zeggen ze hun zonen

zie

ginds kronkelt

poëzie.

Uit: Korf en Trog. Een jaargang, Lannoo, Tielt, 1993.