Ons Erfdeel. Jaargang 36

[p. 245]

[Gedichten]

Achter een dikke boom

Het was acht uur.
Ik ging van huis en begaf mij buiten het dorp.
Het was koud. Een scherpe wind deed mijn ogen tranen.
De grond waarop ik liep was hard als steen.

Ik volgde een bochtig pad.
Toen ik moe werd, ontkleedde ik mij
achter een dikke boom.
Maar ik bleef alleen, dat maakte
mij radeloos.
Want in mijn oor lag nog haar stem
en ik zag haar voor me, al hield ik de
ogen gesloten.

Uit: Arcadia.

[p. 246]

Met rokken

Er waren dagen van warmte waarin ik was:
vol van zon en liefde met rond mijn hals armen.
En ik begaf me naar dorpen, wegen op mij
vooruit lopend van smeltend asfalt en bossen
achter jonge akkers naast mij, kantelende
zwaluwen in halve bol over mij heen en
aan mij voorbijtrekkend vrouwen.
Die begeerde ik, want met rokken, onaantastbare
ogen, o, en daarom verborg ik me
achter afgebeulde hoeven: ik zag, glurend
om barstende muren, stijf, statig, zich
verwijderend - moe als ik was van warmte
en vol van haat haatte ik ze, hartstochtelijk
zijnde, tussen walmende mest, doorkruist
door rochelende knechten en boven mij
de klaterende zon, het logge vee de
kont naar mij toe, maar niets van dat alles
zijnde zoals ik en daarom: hevig hevig probeerde
ik niet te bestaan.

Uit: Intieme handelingen

[p. 247]

Klem

Ik keek omhoog met de mond naar...

Naar daar, hart,
hoe iets er het aanriep
hoe er het schreeuwde in de nadag
op de flatrand naar de trant van te zien van wat
niet zegbaar met tongkracht is in de toon van het veeg licht in het blikveld
in de voornacht

Hart,
Ik vluchtte uitwaarts in de nieuwbouw
van de bijstad op de plempgrond
in het westelijk licht in de naschijn

Droefheid van de keel,
Ik zag niets dan de borstkas
van mijn lichaam
van mijn ik-schap
in de nadag
op de flatrand,
hart

Uit: Klem

[p. 248]

Luister naar die woorden uit mijn mond

Luister naar die woorden uit mijn mond en toch...

Registreer de echo van hun holheid niet maar
gooi de luiken open van uw oren om
niet ten prooi te vallen aan de eenzang van uw
isolering, de
vreemdheid die in uw hart sluipt bij
het zien van de wereld die haar handen van
u aftrekt, hoe lelijk van schreeuw zij
ook is, en
hoe ongehoord
ook

Maar als u op het raam uw naam
schrijft
in het condensaat
kijk niet naar de belettering maar
luister
naar het piepen van de
huid op glas,
dat heel die oude wereld oproept
van voor haar resignatie
van voor de tijd dat zij besloot
zich voor u af te sluiten
haar luiken dicht te slaan
haar slot te
grendelen

Uit: Droom